นักประชาสัมพันธ์ ไม่ว่าสายรถยนต์ หรืออาจจะเป็นสายอื่น ๆ ระยะ 4 ปี ที่ผ่านมา แตกต่างจากสมัยก่อน ระยะ 5-10 ปี ย้อนหลังไป
ยุคก่อนนั้นเจ้าหน้าที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์จะเนี๊ยบไปทั้งร่าง
มีความแปลกแยกจากสื่ออย่างชัดเจน ในงานแถลงข่าวทุกงาน เหมือนพวกเขาเป็นรัฐมนตรีอะไรอย่างงั้น
เวลาผ่านมายาวนานสื่อทั้งหลายส่วนมากไม่ได้ทำตัวเป็นผู้เลียนแบบรัฐมนตรี ยังทำตัวสบาย ๆ ในสไตล์ลุย ๆ
แต่พวกเขามีอาวุธอยู่เต็มตัว พร้อมที่จะถ่ายทอดข่าวสารได้สารพัดรูปแบบ
....ทำให้ฝ่ายรัฐมนตี หรือเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ของบริษัทต่าง ๆ โดยเฉพาะบริษัทรถยนต์ ส่วนหนึ่งปรับมาดตัวเองให้ลงมาสัมผัสโลกแห่งความเป็นจริง
คือมาดแห่งการลุยทุกรูปแบบ ถอดเครื่องแบบหรู เปลี่ยนมาเป็นเสื้อโปโล กางเกงยีน ร้องเท้าลำลองแบบธรรมดา ๆ
บางทีกลมกลืนจนยากที่จะแยกแยะ
....ในนามของสื่อ ก็มีความสุขนิด ๆ ที่เห็นภาพเหล่านี้
....เนื่องจากความสำคัญของงานด้านนี้ คือข่าวที่ปรากฎให้ผู้บริโภคเห็น เป็นหัวใจ ไม่ใช่หน้ากากแห่งการแบ่งแยกอีกต่อไป
....สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้หลายฝ่ายต้องขบคิด
....สื่อทุกคน นักข่าวทุกคนล้วนสำคัญเสมอกัน โดยเฉพาะยุคดิจิตอล ที่มีอินเตอร์เน็ทเป็นสื่อที่สำคัญ อันดับต้น ๆ
....สามารถรายงายข่าวเป็นรายนาทีได้ รวดเร็วกว่ารายวัน รายชั่วโมงอย่างทีวีได้อย่างน่าทึ่ง
....ที่สำคัญสามารถกระจายข่าวได้ทั่วโลก ผู้คนสามารถเข้าไปสัมผัสได้พร้อม ๆ กันเป็นร้อย ๆ ล้านคน
....ต่อไปสื่อสิ่งพิมพ์อาจมีบทบาทน้อยลงกว่าปัจจุบัน
....ตัวผมเองเข้าใจสถานการณ์เหล่านี้ดี จึงมีบล็อกของตัวเองเกิดขึ้น
....เพื่อรองรับพายุข่าวสารที่พัดมาอย่างรวดเร็ว เกินกว่าที่จะนิ่งเฉยอยู่ได้
....มันไม่เพียงแค่เกมส์ไล่จับอย่างข่าววันนี้ แต่มันคือเกมส์หลีกหนีจากความยืดยาดเชื่องช้าต่างหากครับ
